Wat ik wilde bereiken toen ik startte als coach
Mensen met plezier naar hun werk laten gaan. Dat had ik voor ogen toen ik startte als coach. Niet zo maar gekozen woorden. Ik heb zelf een paar keer ondervonden hoe het is om met lood in je schoenen naar je werk te gaan, en hoeveel impact dat op je hele leven heeft en óók op de mensen om je heen. Het woord plezier in mijn missie heb ik ook bewust gekozen: samen lachen bindt en schept vertrouwen onder andere. Want lachen doe je niet met iemand die je niet leuk vindt.
 |
Ik heb zelf tientallen jaren in het bedrijfsleven en de non profit gewerkt. Ik weet in welke context mensen werken die in mijn coaching praktijk komen, of de mensen die ik ontmoet in teams bij organisaties. Ik herken hun verhaal omdat ik zelf ook een verhaal heb.
Werken in een omgeving waar de zaken niet op orde zijn (zoals ruzie aan de top), waardoor mijn team en ik onze taak niet konden doen, maakte mij een betweter en ik ging voluit het gevecht aan. Dat werkte soms, of even, maar ik werd er geen leuker mens van. Op een dag besefte ik dat als ik niet neutraler ging benoemen wat er - in mijn ogen - plaats vond, niet de rem er op zette, ik niet effectiever ging worden dan dit.
Ik startte met de School voor Coaching om dat te leren en ook om de juiste energiebalans in mijn leven te houden. In deze periode raakte ik pas echt geïntrigeerd om te gaan snappen hoe mensen in elkaar steken. De opleiding tot coach bij Phoenix volgde dan ook rap.
Het verhaal van de ander
Verstoorde werkrelaties, onveiligheid en daarmee ongezonde bedrijfsresultaten en burn-outs, het lijkt steeds vaker voor te komen. Niemand staat ‘s ochtends op en denkt: hoe kan ik het leven zuur maken van die ene collega of mijn team? Niemand.
Wat mij elke keer raakt is de onmacht die mensen voelen omdat ze niet weten hoe ze het wèl goed kunnen doen. Het gebrek aan inzicht of kennis hoe ze situaties kunnen verbeteren. Dat is niet erg. Mijn tip is: het begint met je te verdiepen in de ander, probeer eens in zijn schoenen te staan. Wat beweegt hem of haar dit te doen of te laten. Wat is zijn verhaal? Ga de relatie aan. Ook met je manager. Hoe vaak niet wordt verwacht dat managers er vooral voor de ander moet zijn. Bedenk eens hoe je er voor hem of haar kunt zijn.
Ik baseer mijn leven, elke dag, daarom op twee pijlers:
- ik schort mijn oordeel op. Dat geeft mij het vermogen om me te kunnen verdiepen in de ander;
- wat is het verhaal van de ander? Ik ben oprecht nieuwsgierig.
Dat geeft me naast rust ook die neutrale blik waar ik jaren geleden nog op zoek naar was. En dan komen de neutrale bewoordingen vanzelf. En word mijn handelen effectiever.
Plezier verbindt
Plezier heeft mij gered in de meer donkere dagen in mijn leven. Voor mij is dat eten bereiden, lachen met vrienden, gekke dingen doen. Als je me kent dan weet je hoe veel en hard ik kan lachen. Lachen relativeert, haalt de spanning er van af. En onderzoek heeft uitgewezen dat lachen meer en sneller vertrouwen wekt. Samen lachen geeft je de mogelijkheid om de ander beter te leren kennen. En dat verbindt. Zo dus.
Mijn missie is mensen met plezier naar hun werk te laten gaan. Daarom deel ik graag mijn inzichten, kennis en tips niet alleen in mijn praktijk en tijdens de opdrachten voor organisaties, maar nu ook via blogs. De volgende keer: tips over hoe je je energie goed in balans kan houden als je merkt dat je lood in je schoenen krijgt.